Zagadnienia : Niedokładne łuki A
|
t. 16-17
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
T. 16 przypada w A na końcu strony, a łuki są niejednoznaczne – koniec łuku w t. 16 wykracza nieznacznie poza kreskę taktową, co może oznaczać kontynuację, czego jednak nie potwierdza początek łuku w t. 17. Fontana w KF (→Wn) uznał to za łuki rozdzielone, co z graficznego punktu widzenia jest bardziej prawdopodobne. Jednak porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 4-5 i 8-9, w których – zwłaszcza w pierwszej z nich – A ma niewątpliwie ciągłe łuki, przechyla naszym zdaniem szalę prawdopodobieństwa na stronę interpretacji Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
||||||
|
t. 20-21
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
Łuki A na styku t. 20 i 21 mogą budzić wątpliwości – odczytany dosłownie, drugi z nich rozpoczyna się przed kreską taktową, co można by interpretować jako zbiegnięcie się łuków na ósemce fis2. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobna jest jednak niedokładność – por. np. . Fontana w KF (→Wn) uznał – naszym zdaniem błędnie – że Chopin chciał tu połączyć oba łuki. W Wf łuki są niejednoznaczne, nie jest to jednak związane z pisownią A, gdyż w wydaniu tym kontynuację sugeruje koniec pierwszego łuku (w t. 20, na końcu linii), czego nie potwierdza nowy łuk w t. 21. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Błędy KF |
||||||
|
t. 25-26
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
W A koniec łuku w t. 25 (na końcu linii) bardzo sugestywnie wskazuje na kontynuację, czego jednak nie potwierdza łuk w t. 26. Zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa) te niekonsekwentne łuki odtworzono jako jeden ciągły łuk. Zdaniem redakcji, bardziej przekonujące muzycznie jest jednak rozdzielenie łuków. T. 21-25 tworzą bowiem spójną całość, utrzymaną w jednym rejestrze oraz zamkniętą melodycznie i harmonicznie: kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku |
||||||
|
t. 25-27
|
Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur
..
Podobnie jak w partii pr.r., kwestia kontynuacji łuku l.r. nie jest w A jasna ze względu na przejście do nowej linii – łuk w t. 25 (na końcu linijki) może sugerować kontynuację, nie tyle długością, ile brakiem końcowego zaokrąglenia, jednak łuk w t. 26 tego nie potwierdza. Z powodów omówionych we wskazanej uwadze o łuku pr.r. uważamy rozdzielenie łuków za bardziej prawdopodobne i tę wersję proponujemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące , Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku |
, podczas gdy dwa ostatnie takty są wyodrębnionym brzmieniowo (niższy rejestr) dopowiedzeniem całości Preludium. Przyjęcie takiej interpretacji wymaga uznania, że końcówka łuku w t. 25 jest niedokładna, co tylko pozornie wydaje się niemożliwe – por. podobnie wydłużony, z pewnością niedokładny koniec łuku w t. 27.
